مولکول گیرنده ی مصنوعی جدید گلوکز که ممکن است کلید کنترل متابولیک برای بیماران دیابتی باشد

19 نوامبر 2018- دانشمندان دانشگاه بریستول، پلتفرم یک مولکول گلوکز بایندینگ مصنوعی جدید(متصل شونده به گلوکز) را طراحی کرده اند که دانشمندان را یک گام به تولید اولین انسولین پاسخگو به گلوکز نزدیک تر می کند. به گفته محققان این مولکول، درمان دیابت را متحول خواهد کرد.
سازمان بهداشت جهانی تخمین زده است که بیش از 382 میلیون نفر در سراسر جهان، به دیابت مبتلا هستند. این بیماری یک اختلال متابولیکی است که بر سطح قند خون تاثیر می گذارد.هر فرد مبتلا به دیابت نوع 1 و برخی از افراد مبتلا به دیابت نوع 2 به دریافت روزانه ی انسولین(تزریق یا پمپ)، برای کنترل قند خون خود نیاز دارند.
تیمی از دانشکده شیمی در دانشگاه بریستول، به رهبری پروفسور آنتونی دیویس، با شرکت زیر مجموعه ی آن  Ziylo، یک پلتفرم فناوری نوآورانه را توسعه دادند که می تواند یک مولفه ی کلیدی برای تولید نسل بعدی انسولین باشد، این نوع انسولین قادر به واکنش و انطباق با میزان گلوکز موجود در خون است و می تواند خطر ابتلا به هیپوگلایسمی - کاهش خطرناک قند خون - را کاهش داده و منجر به کنترل بهتر متابولیسم در افراد مبتلا به این بیماری شود.
در اوایل سال جاری Ziylo توسط شرکت نوونوردیسکبه ارزش 800 میلیون دلار خریداری شد، معامله ای که بزرگترین معامله در تاریخ دانشگاه بریستول بود.
در حال حاضر، دانش مرتبط با این تحقیق در مجله Nature Chemistry منتشر شده است.
پروفسور دیویس، که در 20 سال گذشته در زمینه ی تحقیقات بر روی گیرنده های مصنوعی قندها، پیشرو بوده است، گفت: برای سال ها، ما تلاش کردیم که مولکولی را بسازیم که به گلوکز به شدت و بصورت کاملا انتخابی در محیط طبیعی آن یعنی آب، متصل شود.تا اینکه در همین اواخر به موفقیت هایی دست یافتیم، اما این موفقیتها برای برنامه های کاربردی عملی، کافی نبودند. حال ما با ایجاد یک تغییر در طراحی توانستیم در نهایت مشکل را حل کنیم.در واقع، مولکول جدید ما 100 برابر قوی تر از نوع قبلی به گلوکز متصل می شود و تقریبا کاملا برای هدف خود انتخابی عمل می کند. این مولکول کاملا قابل مقایسه با مولکول های طبیعی گیرنده ی گلوکز می باشد، بجز اینکه چندین برابر از نظر اندازه کوچکتر است.
این نتایج، چشم انداز خوبی برای استفاده از گیرنده های مصنوعی برای کمک به بیماران دیابتی ارائه داد. اول اینکه، این اختراع می تواند کلیدی برای توسعه ی انسولین پاسخ دهنده به گلوکز باشد - انسولینی که وقتی گلوکز موجود نیست، غیر فعال می شود. این می تواند بیماران دیابتی را از ترس ابتلا به هیپوگلایسمی آسوده کند. دوم اینکه می توان از آن در مانیتورهای مداوم گلوکز استفاده کرد که به افراد دیابتی اجازه می دهد از غلظت قند خون خود بطور مداوم مطلع شوند.
پروفسور دیویس افزود: در سطح علمی، ما نشان داده ایم که مولکول های مصنوعی کوچک می توانند عملکرد مولکول های طبیعی تکامل یافته (پروتئینها) را انجام دهند، حتی زمانی که باید وظیفه ای بشدت دشوار را انجام دهند، زیرا همیشه گمان می شد اتصال به گلوکز در محیط آبی به شدت چالش برانگیز است. پس از چند سال تلاش، این بسیار فوق العاده است که ما چیزی ساخته ایم که می تواند زندگی های بسیاری را نجات دهد.

منبع :

http://www.bristol.ac.uk/news/2018/november/glucose-binding-molecule-.html